جاده بی انتها به نام آنکه وقتی نبودیم او بود وحالا هم که هستیم بودنمان از اوست واگر زمانی نباشیم او خواهد ماند برای همیشه
| ||
به نام خالق هستی بخش
مینویسم، چون نوشتن را سلاحی یافتم تا تیرهای محبت وجودم را روانه ی نانوشته های تاریخ سازم و تو میخوانی ، شاید بخاطر آنکه خواندن را مسیری یافتی تا گفته های تاریخ خواننده ای یابند حال اینجا من هستم در بیکران نانوشته های تاریخ که شاید بتوانم خودم را در نوشتنش سهیم کنم و آنجا تو هستی در ابتدای بی نهایت نوشته ها تا شاید در خواندن آنها سهیم گردی پس منتظر باش تا برایت بنویسم ای همسفر [ یادداشت ثابت - دوشنبه 91/5/17 ] [ 12:57 صبح ] [ سفیر واژه ها ]
[ نظرات () ]
|
||
[قالب وبلاگ : سیب تم] [Weblog Themes By : SibTheme.com] |